صاحب گلستان هنر، او را از شاگردان سلطانعلی مشهدی دانسته اند. به یک احتمال چنانکه خواهد آمد می‌تواند فرزند عبدالرحمان جامی باشد. درباره خوشنویسی وی غلو کرده گویند که در دستگاه میرعلیشیرنوایی مقامی که عبدالرحمن جامی در فضل و معرفت داشت، پیرعلی در رتبه کتابت داشت و حتی صاحب مناقب هنروران گوید: حکایت کنند که میرعلی هروی چنین گفته است که به مفردات پیرعلی از بس تماشا کردم و نظر دقت افکندم، چشمم خیره گشت و چندان اشک رشک ریختم که دیده‌ام تیره شد(بیانی، ۱۳۶۳: ۱۰۶).
از خوشنویسان اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم هجری قمری است و از آنچه معلوم است وی تا سال ۹۳۳ هجری قمری زنده بوده است(سرمدی، ۱۳۷۹: ۱۳۴).
از نمونه آثار خطی وی:
نسخه ظفرنام هاتفی در کتابخانه مدرسه سپهسالار که مهدی بیانی خود آن را رویت کرده و چنین رقم دارد «کتبه العبد الفقیر پیر علی الکاتب الجامی غفر ذنوبه و ستر عیوبه تحریراً فی غره صفر ختم بالخیر و الظفر؛
نسخه تیمورنامه هاتفی در موزه هنر والترز با شماره W.648؛
قطعه‌ای در مرقع بهرام میرزا کتابخانه خزینه اوقاف استانبول؛
یک نسخه دیوان جامی در کتابخانه فردوسی شهر دوشنبه جمهوری تاجیکستان با رقم و تاریخ «کتبه العبد الفقیر الحقیر پیرعلی بن عبدالرحمن الجامی تجاوزالله عنه فی اواخر رجب المرجب سنه ۹۳۳ ثلاث و ثلثین و تسعمانه». (سرمدی،۱۳۷۹ : ۱۳۵).
به این قرار معلوم می‌شود که باید فرزند عبدالرحمن جامی باشد، ولی کسی از مورخان ذکر فرزندی به این نام از جامی معروف نکرده است، شاید که فرزند عبدالرحمن جامی دیگری معاصر جامی شاعر و دانشمند مشهور بوده و دیوان او را استکتاب کرده باشد(بیانی، ۱۳۶۳: ۱۰۷).
